Jazzpianist Robert Rook: harmonisch verfijnd,
technisch bijna volmaakt maar zonder kille perfectie…  

Jazzpianist laat zich graag leiden door de muziek
Robert Rook speelt zoals hij zelf is

Prins Willem Alexander en schrijver Ronald Giphart zaten op dezelfde middelbare school in een parallelklas. Van Giphart kan Robert Rook zich niets herinneren, maar van Willem Alexander staat hem nog wel wat bij. Op het Baarns Lyceum, weet hij nog, excelleerde de toekomstige koning in gymnastiek, maar was hij verder 'niet bepaald een denderende leerling':"Eerder zo'n jongen die met hakken over de sloot z'n eindexamen haalt."

J a z z

Robert Rook zelf was precies het tegenovergestelde: slecht in gymnastiek maar voor de rest een goede leerling, vooral in de exacte vakken.
Eigenschappen waarmee onder scholieren helaas weinig eer te behalen valt, en het onhandige jongetje met zijn grote bril werd dan ook veel gepest. Totdat ze merkten dat hij verbluffend goed piano kon spelen.
Rook:"Vanaf mijn dertiende zat ik in schoolbandjes, met jongens uit hogere klassen. De mooiste meiden van de school zongen in het achtergrondkoortje. Toen hield dat gepest metéén op." Een schaterende lach doet zijn Utrechtse flatje - vlak achter Ziekenhuis Overvecht - weer eens trillen op zijn grondvesten.
Na zijn eindexamen ging hij als vanzelfsprekend wiskunde studeren.

De Utrechter Robert Rook, te gast op de Culturele Zondag die in het teken staat van jazz, vindt zichzelf meer muzikant dan pianist. "Het mooiste zijn de momenten waarop ík geen muziek maak, maar de muziek míj maakt - waarop alles vanzelf lijkt te gaan."

en is nu Drs. Robert Rook, software-ontwikkelaar bij BV Micros te Schiedam. Drie dagen per week verdiept hij zich er in computerprogramma's, de rest van de tijd is hij pianist. "Ik heb dat baantje genomen, een paar jaar terug, zodat ik alleen nog de muziek hoef te maken die mij bevalt. Puur voor 't geld hoef ik niet meer alle schnabbels aan te nemen."

Een conservatoriumopleiding heeft hij niet gevolgd. "Oudere muzikanten met wie ik werkte, zoals wijlen Wim Overgaauw, zeiden: 'Jij moet niet naar zo'n school; jij moet gewoon lekker spelen.'
Rook bepaalde zodoende zélf zijn ontwikkeling, steunend op de pianolessen van zijn jeugd en intensief luisterend naar platen van blazers als Miles Davis, Wayne Shorter, John Coltrane. Niet per se pianisten;"Ik ben meer muzikant dan pianist."
De wiskunde en de muziek vullen elkaar aan, vindt hij. Wiskunde is streven naar de ultieme perfectie,

'iets als componeren eigenlijk'. terwijl jazz spelen een bijzonder impulsieve bezigheid is, afhankelijk van de inspiratie van het moment.
"Het mooiste zijn de momenten waarop ík geen muziek maak, maar de muziek míj maakt - waarop alles vanzelf lijkt te gaan. Waarop je wordt meegenomen, het creatieve proces het zaakje overneemt. De noten gaan dan direct van de fantasie naar je vingers."
Zulke momenten laten zich niet voorspellen, maar ze worden talrijker als je maar veel studeert. Rook(35) zit dagelijks dan ook vele uren achter zijn fraaie piano, met als gevolg dat hij zich op het podium zo min mogelijk met techniek hoeft bezig te houden. Hij bezit een instrument dat zowel akoestisch als elektrisch kan worden bespeeld zodat hij er ook diep in de nacht met de koptelefoon op kan studeren, zonder de buren te storen.

De resultaten daarvan zijn te horen op 'Introducing Robert Rook' (1997); de enige plaat die tot dusverre van zijn trio verscheen. De cd bevat uitvoeringen van bekend jazzwerk, gebracht met een solide timing en zorgvuldige interactie met de begeleiders. Harmonisch verfijnd, technisch bijna volmaakt maar zonder kille perfectie.
"Ik musiceer zoals ik in elkaar zit. En hoe dat klinkt, dat moet jij maar analyseren. Hoe ik speel, zo bén ik; dat is het belangrijkste."
_________
Robert Rook Trio met Jasper Blom, Vredenburg Utrecht, zo 17 maart 12.00 uur.