De Volkskrant, 27 februari 2006
Rook geeft piano stevige beurt
Muziek
Robert Rook, Bimhuis, Amsterdam, 24 februari
'Dangerous Cats', in het jargon van de Amerikaanse hipster, zijn musici die zo goed zijn dat je er bijna bang van wordt, zeker als concurrent. De Nederlanse Robert Rook heeft zijn nieuwste cd zo genoemd, en mag de naam ook zelf dragen. Hij is een buitengewoon complete pianist, en de mooie vleugel van het Bimhuis heeft zelden zo'n stevige en bevredigende beurt gehad als afgelopen vrijdag.
Rook is een voormalig wiskundige en computerprogrammeur, wat de reden kan zijn dat hij met zoveel exactheid de ingewikkeldste akkoordenschema's ontleedt, maar hij is toch vooral een romanticus. Hij beheerst het hele dynamische spectrum, van tere harmonische sluiers tot donderende climaxen, en alles met zo'n onvoorwaardelijke inzet dat hij er zelfs af en toe bij gaat staan voor wat extra nadruk.
Zoals bij alle jazzpianisten van tegenwoordig kun je invloeden aanwijzen, zoals Oscar Peterson, Bill Evans en Lennie Tristano, maar bij Rook zijn die volledig verwerkt en daarom nauwelijks relevant, net als zijn soms wat voorspelbare repertoirekeuze. Of hij nu Autumn Leaves speelt, Stella By Starlight of een andere evergreen, hij maakt er zijn eigen, wispelturige maar stevige spanningsboog van, met een zeker voor Nederland zeldzaam onbedaarlijke en natuurlijke swing, en een frasering die tot in de kleinste nuances klinkt als de enige juiste op dat moment. Er was tweehandige acrobatiek als de muziek daar om vroeg, maar Rook kent ook de kracht van een paar simpele, rake noten.
Voor de pauze trad hij op in trioverband, met de alert volgende en tegenspel gevende bassist Thomas Andersen en drummer Dick Verbeeck, en wemelde het al van de verrassende invallen die de stukken een andere richting op sleurden. Maar in de tweede set kwam tenorsaxofonist Rob Armus erbij, en werden de interactie en onvoorspelbaarheid nog groter. De keuze voor Wayne Shorter's Nefertiti was passend, want het kwartet deed in wendbaarheid en vrijheid binnen duidelijke afspraken sterk denken aan de groep van Miles Davis waarin dat stuk ten doop werd gehouden. Impressions van John Coltrane, een dampend hoogtepunt, maakte duidelijk dat Robert Rook ook als begeleider een sterke persoonlijkheid is.Frank van Herk